ديدگاه ديگر بر اين باور است كه با توجه به روايات مورخان يوناني و سنگ‌نبشته‌هاي باقي‌مانده از زمان هخامنشيان، هم از نظر باورها و عقايد و هم از نظر مراسم و آئين هخامنشيان با آيين كهن ايراني مطابقت دارد. آييني كه در ضمن پرستش اهورامزدا، ايزدان متعدد و نيروهاي طبيعت نيز پرستش مي‌شدند. بر پايه اين باور، دين هخامنشيان به باورهاي ودايي بيشتر از دين زرتشتي نزديك است.[۲۲] همچنين اعتقاد دارند كه آمدن صفت مزديسنه (مزداپرست) كه در پاپيروسهاي زبان آرامي زمان هخامنشيان آمده دليلي بر زرتشتي بودن هخامنشيان نمي‌تواند باشد. چنان‌كه ذكر نام اهورامزدا در سنگ نبشته‌ها نيز دليلي براي اين امر محسوب نمي‌شود. در سنگ‌نبشته‌هاي هخامنشي نه تنها به زرتشت بلكه به هيچ مطلب ديگري كه بتواند اين سنگ نبشته‌ها را رنگ زرتشتي دهد اشاره نشده‌است.[۲۳] از دوره پادشاهي كوروش، سرزمين‌هاي شرق ايران، به پيوستگي شاهنشاهي هخامنشي درآمد. در اين دوره پذيرش مزديسنا به نيايش ديني خود عمل مي‌كردند. اما شاهنشاهان هخامنشي بر دين زرتشتي نبودند و هنگامي كه مغان به نشر كيش زرتشتي برخاستند، آن را با آيين كهن ايراني درآميختند
پنجشنبه ۰۹ آذر ۹۶ ۲۱:۵۸ ۱۱۱ بازديد
تا كنون نظري ثبت نشده است